Powierzchnia użytkowa

Powierzchnia użytkowa odnosi się do części budynku lub lokalu, która jest przeznaczona do celów mieszkalnych, pracy lub innych funkcji użytkowych. Obejmuje pomieszczenia główne oraz pomocnicze, które służą bezpośrednio użytkownikom, takie jak pokoje, kuchnie, łazienki, biura, sklepy, hale produkcyjne itp.

Powierzchnia użytkowa jest kluczowym parametrem przy projektowaniu budynków. Decyduje o funkcjonalności i ergonomii przestrzeni. Wpływa na określenie wartości nieruchomości oraz kosztów budowy i eksploatacji.

Podział powierzchni użytkowej

• Powierzchnia mieszkalna: pomieszczenia przeznaczone na stały pobyt ludzi, np. pokoje, sypialnie.
• Powierzchnia usługowa: przestrzenie przeznaczone do działalności usługowej, np. sklepy, restauracje.
• Powierzchnia biurowa: pomieszczenia do pracy biurowej.
• Powierzchnia produkcyjna: hale i przestrzenie przeznaczone do wytwarzania produktów.

Pomiar powierzchni użytkowej

W Polsce do obliczania powierzchni użytkowej mieszkania stosuje się najczęściej normę PN-ISO 9836:1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”.

Ogólne zasady obliczania powierzchni użytkowej mieszkania są następujące:

Pomieszczenia w pełnej wysokości: Powierzchnia użytkowa jest mierzona w pełni dla pomieszczeń o wysokości przynajmniej 2,20 metra.

Pomieszczenia o niższej wysokości:

Od 1,40 m do 2,20 m: Powierzchnię takich pomieszczeń mierzy się w 50%.

Poniżej 1,40 m: Powierzchnia takich pomieszczeń nie jest wliczana do powierzchni użytkowej.

Zastosowanie w praktyce

Powierzchnia użytkowa jest wykorzystywana przy ocenie wartości nieruchomości. Służy do rozliczeń finansowych, np. określenie czynszu, ubezpieczenia nieruchomości.